‘Acht maanden geleden besloten we dat mijn man vanwege zijn dementie 24-uurs zorg nodig had. Hij verhuisde daarom naar Madeleine Zorgcentrum in Boxmeer. Hij krijgt daar de zorg die hij nodig heeft. Omdat ik zelf ook kamp met gezondheidsproblemen, kon ik die hulp zelf niet meer bieden.

Die acht maanden woonde ik alleen in ons huis in Siebengewald. Gelukkig kreeg ik zelf ook hulp, van het buurtteam, buurtzorg, familie, vrienden en kennissen. Maar ik had steeds meer hulp nodig en dat grote huis was niet prettig en ideaal in mijn eentje. Daarom ben ik nu verhuisd naar de Weijerstaete, ook in Boxmeer. Buurtzorg helpt mij elke ochtend en avond. En mijn huishoudelijke hulp komt ook langs. Het voelt als een warm bad. Ik voel me heel geborgen. En nu ik in Boxmeer woon, kan ik ook vaker langs bij mijn man.

Het is de bedoeling dat mijn man ook naar de Weijerstaete verhuist. Dan gaan we niet samenwonen. Dat kan niet meer. Maar we wonen dichtbij elkaar en dat is heel fijn. Het is goed zo. Ook op de Weijerstaete kunnen ze hem de hulp bieden die hij nodig heeft. Hij krijgt dan zijn eigen studio. Een fijn plekje voor zichzelf met 24-uurszorg.

Het was een lange weg. We wilden hier graag sámen naartoe. Maar toen werd mijn man ziek. En daar zat ik dan, in het grote huis. Ik ben echt zo blij dat ik nu in de Weijerstaete zit. Alles klein. Alles gelijkvloers. Een heerlijk appartement met een mooi uitzicht. Ik ben er heel gelukkig mee. Niet meer naar de garage of naar die grote tuin. Ik kijk nu uit het raam en heb uitzicht op het parkje, met treurwilgen en beuken. Het is een lot uit de loterij en Mooiland heeft daar een grote rol in gespeeld. Ik heb mijn plekje gevonden en ga er nu het beste van maken!’

‍